O ano 1968 foi un punto de inflexión na historia mundial, marcado por un anhelo de cambio e xustiza social. En Galicia, este espírito de renovación atopou eco nas actividades de O Facho, unha organización comprometida coa lingua e a cultura galega. A pesar do férreo control das autoridades sobre a vida cultural e política, O Facho aproveitou a conmemoración do 20 aniversario da Declaración Universal dos Dereitos Humanos para reafirmar estes valores e achegar este documento fundamental á sociedade galega.
Unha das iniciativas máis destacadas foi a publicación dunha edición cuatrilingüe (catalán, castelán, eúscaro e galego) da Declaración Universal dos Dereitos do Home. Esta publicación, cunha portada deseñada por Isaac Díaz Pardo e un limiar de J.A. González Casanova, non só achegou este texto fundamental ás catro linguas da península, senón que tamén contribuíu á normalización do galego nun contexto de forte represión lingüística. A tirada esgotouse rapidamente, demostrando o interese da sociedade galega por estas temáticas.
Paralelamente, O Facho organizou conferencias nos salóns do Circo de Artesáns, onde destacados intelectuais como Xosé Manteiga Pedrares e Manuel Espiña Gamallo reflexionaron sobre os fundamentos filosóficos dos dereitos humanos. Estes eventos, que requirían de permisos especiais do Ministerio de Información e Turismo, convertéronse en espazos de debate e reflexión nun momento no que as liberdades estaban moi restrinxidas.
O labor de O Facho en 1968 é un exemplo de resistencia cultural e compromiso cos dereitos humanos nun contexto adverso.
