Presentación do poemario A VOZ DAS ANEMONES de Esteban Sanesteban

O pasado 17 de xaneiro, no Espazo Cultural Portas Ártabras, tivo lugar a presentación da obra gañadora do Concurso de Poesía O Facho 2024, A voz dás anemones, de Esteban Sanesteban Beceiro. O evento foi organizado por Medulia Editorial e a Agrupación Cultural O Facho, coa colaboración da Asociación de Amigos dous Museos de Galicia.

A presentación estivo a cargo de Henrique Sánchez, directivo de O Facho e membro do xurado do concurso, quen resaltou a importancia de manter vivo este certame de poesía. Na súa intervención, Henrique fixo un percorrido polos nomes que foron premiados ao longo dos anos, moitos dos cuales, como Manuel Rivas, chegaron a ser referentes nas letras galegas.

Posteriormente, cedeu a palabra a Xulio López Valcárcel, membro do xurado e de Medulia Editorial. Xulio abordou a relevancia de integrar a tecnoloxía con valores éticos, filosóficos e lingüísticos, unha reflexión crucial nunha sociedade onde certas correntes apostan polo negacionismo. En canto ao poemario, describiuno como un “libro tembloroso“, que xorde da necesidade do autor de expresar vivencias fundamentais, e encomiou a capacidade da obra para conectar de maneira profunda co lector.

Finalmente, interveu o autor da voz dás anemones, quen compartiu unha visión íntima do seu proceso creativo. Explicou que os poemas do libro naceron de maneira espontánea, como unha crónica da súa transformación persoal: “Estes poemas xorden aos poucos e vanme acompañando na vida. Son unha crónica da miña propia transformación, un variado poemario que une e enfia o paso do tempo e a miña propia vida“.

O autor debullou as catro partes que estruturan o poemario, cada unha reflectindo unha etapa ou dimensión da súa existencia:

Mergullando nos días: Unha exploración das emocións diarias do seu labor como neurólogo, onde conviven momentos de alegría e encontros coa morte.

Nadando non meu mar: Unha invitación á autorreflexión, á análise das dúbidas e ao esforzo por entenderse sen perderse no proceso.

As ondas escachan non endocardio: Unha sección dedicada ao amor nas súas diversas formas, desde a paixón, ata o amor familiar, situándoo no endocardio, a parte máis interna do corazón.

Medos abisais: Os poemas máis recentes e escuros, nacidos dun período de incerteza relacionado coa súa saúde, onde a fraxilidade da vida se converte nunha lección de medo e aprendizaxe.

O acto concluíu nun ambiente cargado de emocións e sentimentos, onde a poesía e a reflexión atoparon un espazo cálido. Sen dúbida, A voz dás anemones deixa pegada non só no autor, senón tamén en quen ten a oportunidade de coñecer os seus versos.

Lectura do poema “XXX” por Esteban Sanesteban, autor de “A voz dás anemones”. Portas Ártabras, xaneiro de 2025

Deixa o teu comentario.

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *